3 najlepsze gry bijatyki
3. Street Fighter
Street Fighter jest prawdopodobnie najważniejszą serią dla całego gatunku – to gigantyczny sukces „dwójki” doprowadził do powstania wielu naśladowców, takich jak chociażby Mortal Kombat, oraz ugruntował rozwiązania pokroju możliwości wyboru spośród szeregu mocno różniących się grywalnych postaci. Produkcja ta jednak przede wszystkim była niesamowicie dopracowana – na tyle, że nawet dziś gra się w nią całkiem nieźle, Capcom wciąż wydaje kolejne jej ulepszone wersje, a sporo osób jest przekonanych, że to właśnie ona była pierwszą nastawioną na pojedynki pięściarskie jeden na jednego grą w ogóle. Najnowsza jej wersja, zatytułowana Ultra Street Fighter II: The Final Challengers, jest tytułem dostępnym na wyłączność na konsoli Nintendo Switch. Przez lata cykl doczekał się kilkudziesięciu głównych oraz pobocznych odsłon, które dość mocno eksperymentowały z mechaniką zabawy. Trzon jednak pozostał ten sam i jeśli ktoś nauczył się używać „hadoukenów” i „shoryukenów” w jednym „Ulicznym wojowniku”, to umiał z nich też korzystać w prawie każdym innym. Różnice oczywiście okazywały się bardziej znaczące, gdy chciało się w daną część grać na mocniej zaawansowanym poziomie. W redakcji szczególną sympatią cieszą się cztery odsłony cyklu. Zdecydowanym faworytem jest będący jedną z najlepszych i najbardziej dopracowanych dwuwymiarowych części Street Fighter Alpha 3. Kolejnym wartym w naszej opinii uznania wydaniem jest łączący cechy wspomnianej podserii „Alpha” ze stawiającym na trójwymiar minicyklem „EX” Street Fighter EX Plus Alpha. Popularnością w naszym gronie cieszy się także kontrowersyjny Street Fighter V oraz tytuł, od którego wszystko się zaczęło, czyli Street Fighter II.
Street Fighter jest prawdopodobnie najważniejszą serią dla całego gatunku – to gigantyczny sukces „dwójki” doprowadził do powstania wielu naśladowców, takich jak chociażby Mortal Kombat, oraz ugruntował rozwiązania pokroju możliwości wyboru spośród szeregu mocno różniących się grywalnych postaci. Produkcja ta jednak przede wszystkim była niesamowicie dopracowana – na tyle, że nawet dziś gra się w nią całkiem nieźle, Capcom wciąż wydaje kolejne jej ulepszone wersje, a sporo osób jest przekonanych, że to właśnie ona była pierwszą nastawioną na pojedynki pięściarskie jeden na jednego grą w ogóle. Najnowsza jej wersja, zatytułowana Ultra Street Fighter II: The Final Challengers, jest tytułem dostępnym na wyłączność na konsoli Nintendo Switch. Przez lata cykl doczekał się kilkudziesięciu głównych oraz pobocznych odsłon, które dość mocno eksperymentowały z mechaniką zabawy. Trzon jednak pozostał ten sam i jeśli ktoś nauczył się używać „hadoukenów” i „shoryukenów” w jednym „Ulicznym wojowniku”, to umiał z nich też korzystać w prawie każdym innym. Różnice oczywiście okazywały się bardziej znaczące, gdy chciało się w daną część grać na mocniej zaawansowanym poziomie. W redakcji szczególną sympatią cieszą się cztery odsłony cyklu. Zdecydowanym faworytem jest będący jedną z najlepszych i najbardziej dopracowanych dwuwymiarowych części Street Fighter Alpha 3. Kolejnym wartym w naszej opinii uznania wydaniem jest łączący cechy wspomnianej podserii „Alpha” ze stawiającym na trójwymiar minicyklem „EX” Street Fighter EX Plus Alpha. Popularnością w naszym gronie cieszy się także kontrowersyjny Street Fighter V oraz tytuł, od którego wszystko się zaczęło, czyli Street Fighter II.
2. Tekken
W czasach pierwszego PlayStation król bijatyk był jeden i był nim Tekken, a cała konkurencja mogła co najwyżej walczyć o tytuł wicemistrza. Bijatyki Namco okazywały się niedoścignione pod niemal każdym względem, oferując niewiarygodnie rozbudowany, a jednocześnie stosunkowo przystępny system walki oraz imponującą ilość dodatkowej zawartości i perfekcyjne dopracowanie wizualne. Sukces udało się wprawdzie powtórzyć na drugiej konsoli Sony, ale wraz z wejściem na rynek PlayStation 3, seria straciła impet, a twórcy nie bardzo wiedzieli, co z tym fantem zrobić – Tekken 6 był sporym rozczarowaniem, a pozycja Tekken Tag Tournament 2 wprawdzie zadowoliła wiernych fanów, ale kompletnie nie potrafiła przekonać do siebie niedzielnych graczy. Świeżo wydana siódma główna odsłona cyklu stara się nie popełnić tego błędu, oferując chociażby filmowy tryb fabularny i po raz pierwszy pozwalając na zabawę graczom pecetowym. Jeśli chodzi o najbardziej lubiane w naszym gronie odsłony, to raczej Was nie zaskoczymy – naszym absolutnym faworytem jest powszechnie uznawany za najlepszą cześć cyklu Tekken 3. Daleko za nim uplasowała się ostatnia z powszechnie uznawanych za wybitną, piąta odsłona sagi, zainteresowanie pozostałymi zaś było z naszej strony albo bardzo nikłe, albo zerowe.
W czasach pierwszego PlayStation król bijatyk był jeden i był nim Tekken, a cała konkurencja mogła co najwyżej walczyć o tytuł wicemistrza. Bijatyki Namco okazywały się niedoścignione pod niemal każdym względem, oferując niewiarygodnie rozbudowany, a jednocześnie stosunkowo przystępny system walki oraz imponującą ilość dodatkowej zawartości i perfekcyjne dopracowanie wizualne. Sukces udało się wprawdzie powtórzyć na drugiej konsoli Sony, ale wraz z wejściem na rynek PlayStation 3, seria straciła impet, a twórcy nie bardzo wiedzieli, co z tym fantem zrobić – Tekken 6 był sporym rozczarowaniem, a pozycja Tekken Tag Tournament 2 wprawdzie zadowoliła wiernych fanów, ale kompletnie nie potrafiła przekonać do siebie niedzielnych graczy. Świeżo wydana siódma główna odsłona cyklu stara się nie popełnić tego błędu, oferując chociażby filmowy tryb fabularny i po raz pierwszy pozwalając na zabawę graczom pecetowym. Jeśli chodzi o najbardziej lubiane w naszym gronie odsłony, to raczej Was nie zaskoczymy – naszym absolutnym faworytem jest powszechnie uznawany za najlepszą cześć cyklu Tekken 3. Daleko za nim uplasowała się ostatnia z powszechnie uznawanych za wybitną, piąta odsłona sagi, zainteresowanie pozostałymi zaś było z naszej strony albo bardzo nikłe, albo zerowe.
1. Mortal Kombat
„Smocza seria” to definitywnie najbardziej rozpoznawalny cykl bijatyk wszech czasów. W osiągnięciu tego statusu niebagatelną rolę miało podkreślanie występującej w niej przemocy i promowanie jej również poprzez wzbudzane przez nią w latach dziewięćdziesiątych kontrowersje, niemniej pod zalewem brutalnych i groteskowych wykończeń zwanych „fatality” zawsze kryły się naprawdę dobrze wykonane gry. No, prawie zawsze – przejście w trzeci wymiar okazało się dla serii dość żmudnym i trudnym procesem, a i po drodze pojawiło się kilka odsłon pobocznych, o których świat stara się nie pamiętać. Za to, gdy już się w końcu udało odnaleźć właściwy kierunek w nowych czasach, sukces był oszałamiający – wydany w 2011 roku restart cyklu, zatytułowany po prostu Mortal Kombat, zostawił całą konkurencję daleko w tyle. Zdołał on nie tylko zachwycić wieloletnich fanów, ale też przyciągnąć do siebie całe rzesze nowych graczy, w czasach gdy bijatyki przeżywały poważny kryzys popularności. Receptą na sukces okazał się powrót do korzeni opakowany w gigantyczną porcję zawartości – co znamienne, zapewniającą godziny interesującej zabawy także samotnym graczom. W naszym głosowaniu to właśnie restart serii cieszył się największym powodzeniem. Sporą sympatią w naszym gronie pochwalić może się także Mortal Kombat 2, co raczej nie dziwi, gdyż to właśnie ta odsłona powszechnie uznawana jest za najbardziej kultową spośród dwuwymiarowych edycji. Seria sławę zyskała dzięki bardzo brutalnym wykończeniom zwanym „fatality”.
„Smocza seria” to definitywnie najbardziej rozpoznawalny cykl bijatyk wszech czasów. W osiągnięciu tego statusu niebagatelną rolę miało podkreślanie występującej w niej przemocy i promowanie jej również poprzez wzbudzane przez nią w latach dziewięćdziesiątych kontrowersje, niemniej pod zalewem brutalnych i groteskowych wykończeń zwanych „fatality” zawsze kryły się naprawdę dobrze wykonane gry. No, prawie zawsze – przejście w trzeci wymiar okazało się dla serii dość żmudnym i trudnym procesem, a i po drodze pojawiło się kilka odsłon pobocznych, o których świat stara się nie pamiętać. Za to, gdy już się w końcu udało odnaleźć właściwy kierunek w nowych czasach, sukces był oszałamiający – wydany w 2011 roku restart cyklu, zatytułowany po prostu Mortal Kombat, zostawił całą konkurencję daleko w tyle. Zdołał on nie tylko zachwycić wieloletnich fanów, ale też przyciągnąć do siebie całe rzesze nowych graczy, w czasach gdy bijatyki przeżywały poważny kryzys popularności. Receptą na sukces okazał się powrót do korzeni opakowany w gigantyczną porcję zawartości – co znamienne, zapewniającą godziny interesującej zabawy także samotnym graczom. W naszym głosowaniu to właśnie restart serii cieszył się największym powodzeniem. Sporą sympatią w naszym gronie pochwalić może się także Mortal Kombat 2, co raczej nie dziwi, gdyż to właśnie ta odsłona powszechnie uznawana jest za najbardziej kultową spośród dwuwymiarowych edycji. Seria sławę zyskała dzięki bardzo brutalnym wykończeniom zwanym „fatality”.
