Armored Warfare - Oficjalna recenzja gry!

Gry z czołgami i "rozpierduchą" są zaskakująco popularne, a prawie każda droga transportu została już zbadana. Ale to nie powstrzymało My.com od wejścia na arenę i stworzyć grę, która mogła by rywalizować z innymi. Armored Warfare to taktyczna strzelanka czołgów przeciwko współczesnemu światu, jaką daje CryEngine. Wczesne wnioski sugerują, że Wojna Pancerna jest światem czołgów, ale jest to nieuzasadnione założenie. Tak, to kolejna strzelanka. Ale Armored Warfare oferuje wystarczająco dużo nowości, aby zasłużyć na uznanie. To atrakcyjne doświadczenie i oddychanie nowym życiem w koncepcji, która mogła być zbyt długo oczekiwana. Ruszyłem w bitwę PvP, ustawioną pośród górskiej dżungli. Czekając na rozpoczęcie meczu, helikoptery rozlały się naprzód, a eksplodujący wybuch artylerii zrobił na mnie duże wrażenie. Mapy są nie tylko zamieszkane przez czołgi płynące po drogach gruntowych. Świat zdaje się żywy. Samoloty wyładowują się i giną w gliniastych miastach i krzyczą nad głową co daje naprawdę dobry efekt. NPC żyją własnym życiem a zachodzące w zachwycającym stylu słońce zachwyca efektami świetlnymi silnika. Bardzo dobrze również wypadają tutaj cienie, które wyglądają naprawdę realistycznie. To wyraźnie CryEngine i wygląda dobrze. Nie najnowocześniejszy, ale dobry.

Prawie każdy obiekt na mapie jest niszczący, bunkrowanie pod olbrzymią siłą 62 ​​metrycznych dział. Drzewa, kamienne mroczne domy chłopskie, wszystko pada ofiarą graczy. Często występuje brak połączenia pomiędzy zbiornikiem a obiektami środowiska, logiczny skok między przyczyną a skutkiem. Ściany się kruszą, pękają, zanim pocisk w nie uderzy. Rury eksplodują wokół powierzchni odbijającej wymiary mojego czołgu. Hitbox musi być kwadratem otaczającym czołg, prowadzącym do niepokojących animacji. Z kapsułkowanego kokpitu zbiorniki do frezowania są w zasadzie powolne. Metalowe bestie reagują niemiłosiernie, co sprawia, że ​​każda kolej na negocjacje jest dobra. Odsunięcie się od wroga wywołuje niepokój, gdy idziesz w kierunku pewnej nadziei. Ciężko odróżnić sprzymierzeńca od wroga. Zawsze ma się takie wrażenie że, zaraz możesz dostać w plecy od sojusznika.

Gry typu PvP zazwyczaj działają jak deathmatch nawet wtedy, gdy drugorzędny cel zapewnia zwycięstwo, takie jak zdobycie bazy wroga. Każdy zespół zaczyna na przeciwnych końcach mapy i czołgów rozgałęzionych na różnych trasach, gdzie każda ścieżka prowadzi do centrum mapy. Kiedy wróg znajdzie się w zasięgu wzroku, jest to kwestia punktu i kliknięcia - chociaż twój czołg będzie musiał być na wysokości, ponieważ armata nie może celować poniżej progu. Łatwiej jest strzelać do kilku wrogów jednocześnie niż, do pojedynczego, którego ciężko trafić. Każdy pojazd ma inną szybkość ognia. Po jednym fusilladzie pilotującym mój Patton 44, byłem poddenerwowany czekając na ładunek przez sześć sekund. Moim najlepszym rozwiązaniem rushowanie ukrytego snajpera, który wyskoczył za betonowe ściany aby wyzwolić się z siatki, zanim wrócił do bycia bezpiecznym. Każdy pojazd jest zoptymalizowany pod kątem funkcjonalności. Mój XM800T jest lepiej wyposażony, aby uniknąć wrogiego wykrycia, podczas gdy mój LAV-150 zapewniał bonusy dla sprzymierzeńców.

Podsumowując
Gra ma wiele ciekawych i oryginalnych rozwiązań, ale nie wiele się różni od World of Tanks pod względem chociażby gameplayu. Jest mniej rozbudowany i mniej dynamiczny od Wota. Źle mi się nie grało ale, im dłużej w to grałem tym bardziej byłem zmęczony tą grą. Polecił bym ją ludziom, którzy chcieli by się odstresować. Mnie osobiście gra nie przypadła do gustu.