Jakie są najlepsze gry dla dziewczyn?
Ze względu na to, że nie jestem dziewczyną ani nie mam o płci pięknej żadnego pojęcia, to postanowiłem stworzyć artykuł premium o najlepszych grach dla Dziewczyn, co tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że jestem osobą myślącą logicznie.
Jestem zdania, że istnieją gry dla dziewczyn, jednak nie utożsamiam ich wyłącznie z grami o flirtowaniu czy kolejnymi częściami The Sims.
Patrząc na procent grających kobiet można zauważyć, że kobieta jest znacznie bardziej wymagającym klientem, który oczekuje od gier większych emocji, niż satysfakcja z kolejnego wygranego meczu.
Zacznę od Persony 5, czyli najnowszej odsłony serii gier JRPG studia Atlus. Persona 5 nie jest bezpośrednio związana z żadną poprzednią odsłoną cyklu. Akcja tytułu rozgrywa się we współczesnej Japonii.
Główny bohater jest licealistą, który ze względu na niefortunny incydent niesłusznie trafia na komisariat policji z zarzutami o napaść i pobicie.
W celu uniknięcia osadzenia go poprawczaku, krewni wysyłają go do Tokio.
Na miejscu trafia pod opiekę bliskiego znajomego rodziny, który przez rok ma pełnić rolę jego kuratora.
Fabuła jest zakręcona, świetnie poprowadzona, a rewelacyjnie stworzone postaci tylko dopełniają wiarygodność świata.
Przez całą grę będziemy tworzyć z nimi bliższe lub dalsze więzi, które przydadzą nam się podczas eksploracji lochów. Walka opiera się na systemie turowym, który świetnie się sprawdza, a sama w sobie jest wymagająca i w niej właśnie będziemy używać tytułowych person, czyli uosobień psychiki i prawdziwych "ja" bohaterów. Wykorzystujemy je do ataków zwykłych lub magicznych, a same persony możemy rozwijać niczym pokemony. Muzyka jest wybitna, a sama melodia przed włączeniem już wpada w ucho.
Mimo tego, że gra nie ma tyle poligonów, co dzisiejsze gry AAA, to jest niesamowicie stylowa i bije je na głowę.
Jestem zdania, że istnieją gry dla dziewczyn, jednak nie utożsamiam ich wyłącznie z grami o flirtowaniu czy kolejnymi częściami The Sims.
Patrząc na procent grających kobiet można zauważyć, że kobieta jest znacznie bardziej wymagającym klientem, który oczekuje od gier większych emocji, niż satysfakcja z kolejnego wygranego meczu.
Zacznę od Persony 5, czyli najnowszej odsłony serii gier JRPG studia Atlus. Persona 5 nie jest bezpośrednio związana z żadną poprzednią odsłoną cyklu. Akcja tytułu rozgrywa się we współczesnej Japonii.
Główny bohater jest licealistą, który ze względu na niefortunny incydent niesłusznie trafia na komisariat policji z zarzutami o napaść i pobicie.
W celu uniknięcia osadzenia go poprawczaku, krewni wysyłają go do Tokio.
Na miejscu trafia pod opiekę bliskiego znajomego rodziny, który przez rok ma pełnić rolę jego kuratora.
Fabuła jest zakręcona, świetnie poprowadzona, a rewelacyjnie stworzone postaci tylko dopełniają wiarygodność świata.
Przez całą grę będziemy tworzyć z nimi bliższe lub dalsze więzi, które przydadzą nam się podczas eksploracji lochów. Walka opiera się na systemie turowym, który świetnie się sprawdza, a sama w sobie jest wymagająca i w niej właśnie będziemy używać tytułowych person, czyli uosobień psychiki i prawdziwych "ja" bohaterów. Wykorzystujemy je do ataków zwykłych lub magicznych, a same persony możemy rozwijać niczym pokemony. Muzyka jest wybitna, a sama melodia przed włączeniem już wpada w ucho.
Mimo tego, że gra nie ma tyle poligonów, co dzisiejsze gry AAA, to jest niesamowicie stylowa i bije je na głowę.
"Hehe, what can I say, I'm like climate change."
Kolejna gra jest o wiele prostsza w mechanice, ale jest dalej solidna, a jest nią Deponia. Jest to seria humorystycznych gier przygodowych stworzona przez weteranów gatunku, czyli Daedalic Entertainment.
Kierujemy w niej poczynaniami choleryka i sarkastycznego samoluba, jakim jest Rufus, który za wszelką cenę chce wydostać się z dziury, jaką jest jego ojczysta, całkowicie zapełniona złomem tytułowa planeta. Przy okazji chce wieść dostane życie na jednej z planet znajdujących się wysoko nad jego znienawidzoną ojczyzną. Nadarza się ku temu okazja, dzięki Goal, dziewczynie, która spadła z tej planety.
Fabuła jest bardzo dobra dzięki ciekawym postaciom, które dopełnia humor, dzięki któremu nie raz na naszych twarzach pojawi się uśmiech.
Graficznie jest to jedna z najładniejszych przygodówek jakie widziałem, a cała reszta, czyli głosy i muzyka również trzymają poziom. Jedynie czasem animacje są prostsze, ale następne części usunęły ten problem.
Zagadki są wysoce wymagające i nie raz musiałem zrezygnowany zajrzeć do solucji, aby posunąć akcję do przodu.
Nie mogłem oczywiście zapomnieć o twórczości David'a Cage, jednak uznałem, że cały dorobek Quantic Dream jest godny polecenia. Zaczynając od archaicznego Omikron: The Nomad Soul, kończąc na najnowszym Detroid: Become Human, które lekko odświeża skostniałą formułę z 7 generacji. (prawie) Wszystkie ich produkcje można określić mianem interaktywnych filmów, w których dokonujemy gamę wyborów, które doprowadzają nas do różnych zdarzeń. Mają one również motywy gier przygodowych. Cechuje je także wciągająca fabuła, godziny oglądania, a nie grania oraz uporczywa namiętność Cage'a objawiająca się w rzucaniu wątkami fantastycznymi tam, gdzie nie trzeba.
Kolejna gra jest o wiele prostsza w mechanice, ale jest dalej solidna, a jest nią Deponia. Jest to seria humorystycznych gier przygodowych stworzona przez weteranów gatunku, czyli Daedalic Entertainment.
Kierujemy w niej poczynaniami choleryka i sarkastycznego samoluba, jakim jest Rufus, który za wszelką cenę chce wydostać się z dziury, jaką jest jego ojczysta, całkowicie zapełniona złomem tytułowa planeta. Przy okazji chce wieść dostane życie na jednej z planet znajdujących się wysoko nad jego znienawidzoną ojczyzną. Nadarza się ku temu okazja, dzięki Goal, dziewczynie, która spadła z tej planety.
Fabuła jest bardzo dobra dzięki ciekawym postaciom, które dopełnia humor, dzięki któremu nie raz na naszych twarzach pojawi się uśmiech.
Graficznie jest to jedna z najładniejszych przygodówek jakie widziałem, a cała reszta, czyli głosy i muzyka również trzymają poziom. Jedynie czasem animacje są prostsze, ale następne części usunęły ten problem.
Zagadki są wysoce wymagające i nie raz musiałem zrezygnowany zajrzeć do solucji, aby posunąć akcję do przodu.
Nie mogłem oczywiście zapomnieć o twórczości David'a Cage, jednak uznałem, że cały dorobek Quantic Dream jest godny polecenia. Zaczynając od archaicznego Omikron: The Nomad Soul, kończąc na najnowszym Detroid: Become Human, które lekko odświeża skostniałą formułę z 7 generacji. (prawie) Wszystkie ich produkcje można określić mianem interaktywnych filmów, w których dokonujemy gamę wyborów, które doprowadzają nas do różnych zdarzeń. Mają one również motywy gier przygodowych. Cechuje je także wciągająca fabuła, godziny oglądania, a nie grania oraz uporczywa namiętność Cage'a objawiająca się w rzucaniu wątkami fantastycznymi tam, gdzie nie trzeba.
"You are filled with determination."
Następna gra czerpie z takich klasyków RPG jak EarthBound, a jest nią Undertale. Jest to gra JRPG, stworzona tylko i wyłącznie przez niezależnego twórcę Toby'ego Foxa na silniku Game Maker.
Gra opowiada o dziecku, które podczas wędrówki po górach trafiło do świata wypełnionego wieloma potworami o różnym nastawieniu do nas. Nasz główny cel to opuszczenie podziemi, jednak najważniejsze jest to, co się dzieje właśnie w nich. Mimo, że graficznie przypomina zaawansowane tytuły z NES'a, to świat przedstawiony jest czymś niesamowitym i unikalnym.
Postacie są świetnie napisane, często przebijają czwartą ścianę, a historia jest prawdziwie nieliniowa i tytuły od Telltale Games czy dzisiejszego Bioware mogą tylko pomarzyć o takim dopracowaniu. Przeżycia z potworami czy odkrycie tajemnic świata, a zwłaszcza tych końcowych mogą na długo utkwić w pamięci.
Mimo, że walka jest turowa, to bardziej przypomina grę zręcznościową, ponieważ atak przeciwnika objawia się w różnych figurach lecących na serce, którym my kierujemy. Gra momentami nawet ociera się o Bullet Hell, aczkolwiek nie powinna nam sprawić większych kłopotów.
To the Moon to typowy wyciskacz łez w bardzo nietypowej oprawie. Tytuł opowiada historię niezwykłego małżeństwa, rozpisaną na akty. Zostajemy tutaj sprowadzeni do roli obserwatora, bez bezpośredniego wpływu na losy prawdziwych protagonistów. Czy jednak na pewno? Chociaż To The Moon to w dużej mierze interaktywny film z grafiką przypominającą dla odmiany czasy SNES'a, to może ona przekazać więcej emocji niż niejedna współczesna wysoko budżetowa gra.
Na koniec chciałbym nadmienić, że każda z wymienionych tu gier oczywiście nadaje się również dla mężczyzn i nie dyskredytuję w żadnym stopniu gustów mężczyzn.
Następna gra czerpie z takich klasyków RPG jak EarthBound, a jest nią Undertale. Jest to gra JRPG, stworzona tylko i wyłącznie przez niezależnego twórcę Toby'ego Foxa na silniku Game Maker.
Gra opowiada o dziecku, które podczas wędrówki po górach trafiło do świata wypełnionego wieloma potworami o różnym nastawieniu do nas. Nasz główny cel to opuszczenie podziemi, jednak najważniejsze jest to, co się dzieje właśnie w nich. Mimo, że graficznie przypomina zaawansowane tytuły z NES'a, to świat przedstawiony jest czymś niesamowitym i unikalnym.
Postacie są świetnie napisane, często przebijają czwartą ścianę, a historia jest prawdziwie nieliniowa i tytuły od Telltale Games czy dzisiejszego Bioware mogą tylko pomarzyć o takim dopracowaniu. Przeżycia z potworami czy odkrycie tajemnic świata, a zwłaszcza tych końcowych mogą na długo utkwić w pamięci.
Mimo, że walka jest turowa, to bardziej przypomina grę zręcznościową, ponieważ atak przeciwnika objawia się w różnych figurach lecących na serce, którym my kierujemy. Gra momentami nawet ociera się o Bullet Hell, aczkolwiek nie powinna nam sprawić większych kłopotów.
To the Moon to typowy wyciskacz łez w bardzo nietypowej oprawie. Tytuł opowiada historię niezwykłego małżeństwa, rozpisaną na akty. Zostajemy tutaj sprowadzeni do roli obserwatora, bez bezpośredniego wpływu na losy prawdziwych protagonistów. Czy jednak na pewno? Chociaż To The Moon to w dużej mierze interaktywny film z grafiką przypominającą dla odmiany czasy SNES'a, to może ona przekazać więcej emocji niż niejedna współczesna wysoko budżetowa gra.
Na koniec chciałbym nadmienić, że każda z wymienionych tu gier oczywiście nadaje się również dla mężczyzn i nie dyskredytuję w żadnym stopniu gustów mężczyzn.
